Zabiegi stomatologiczne, choć zwykle nieuniknione, często wywołują niepokój wśród pacjentów. Jedną z procedur budzących wiele wątpliwości i pytań jest resekcja wierzchołka korzenia, od której wykonania zależy uniknięcie dalszych powikłań zdrowotnych, a niekiedy nawet zdrowie całego uzębienia. Na czym polega resekcja w praktyce stomatologicznej, kiedy się ją stosuje i jakie są potencjalne korzyści wynikające z jej przeprowadzenia?
Resekcja wierzchołka korzenia — co to jest?
Na początek kilka słów wyjaśnienia. Resekcja wierzchołka korzenia to zabieg dentystyczny, który polega na odcięciu uszkodzonego wierzchołka korzenia znajdującego się w dziąśle pacjenta, czemu towarzyszy oczyszczenie okolicznych kości z wszelkich zmian chorobowych. Wszystkie działania mają na celu usunięcie ewentualnych stanów zapalnych w okolicy korzenia zęba, które nieleczone mogą w przyszłości doprowadzić nawet do utraty uzębienia.
Resekcję wykonuje się zazwyczaj w przypadku, gdy lekarz stomatolog stwierdzi, że nie ma możliwości przeprowadzenia ponownego leczenia kanałowego zęba lub w sytuacji, kiedy zmiany okołowierzchołkowe korzenia uniemożliwiają wdrożenie innej formy leczenia. Z kolei wskazaniem do zastosowania resekcji jest trwający nieustannie ćmiący lub pulsujący ból połączony z obecnością uwypukleń na dziąśle, obrzękiem policzka i stanem podgorączkowym u pacjenta.
Resekcja wierzchołka korzenia — przebieg leczenia
Zabieg resekcji wierzchołka korzenia wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Najpierw lekarz odsłania korzeń zainfekowanego zęba, a następnie usuwa zakażony lub zapalnie zmieniony fragment tkanki, oczyszcza okolice kanału zębowego i uszczelnia jego koniec, by zasłonić znajdujący się w środku nerw. Ubytek kości, który pozostaje po usunięciu wierzchołka korzenia, uzupełnia się zwykle przy użyciu materiału pochodzenia biologicznego i pokrywa specjalną membraną mającą na celu ochronę wrażliwego miejsca do czasu zagojenia ran.
Ogólny proces przeprowadzenia resekcji wierzchołka korzenia zęba wygląda następująco:
- odsłonięcie korzenia i wykonanie otworu w kości;
- usunięcie zainfekowanej tkanki;
- odcięcie wierzchołka korzenia zęba;
- wypełnienie kanału korzeniowego zęba;
- odbudowa brakującej części kości;
- założenie membrany zabezpieczającej.
Jak po każdym zabiegu chirurgicznym, u pacjenta po resekcji mogą pojawić się niewielkie dolegliwości bólowe lub obrzęk, jednak te objawy ustępują samoistnie po kilku dniach. Po chirurgicznym wycięciu wierzchołka korzenia należy wyjątkowo delikatnie czyścić zęby, a w pierwszym tygodniu po resekcji unikać szczotkowania okolicy zabiegowej. Usunięta tkanka kostna zazwyczaj odnawia się w ciągu pół roku.
Resekcja wierzchołka korzenia — wskazania
Jak się okazuje, resekcji wierzchołka korzenia nie przeprowadza się od razu. Przed podjęciem decyzji o jej wykonaniu lekarze specjaliści z dziedziny chirurgii stomatologicznej upewniają się, że jest ona absolutnie konieczna, ponieważ chirurgiczna ingerencja w uzębienie pacjenta wymaga poprzedniego uzasadnienia. Oprócz wspomnianego wcześniej bólu, obrzęku i zmian na dziąsłach, wskazaniami do przeprowadzania resekcji wierzchołka korzenia są m.in.:
- przewlekłe lub utajone zapalenie tkanek okołowierzchołkowych zęba, np. występowanie torbieli korzeniowych i ziarniniaków;
- patologiczne nieprawidłowości w budowie zęba, np. zębiniaki, czyli stany zwyrodnień miazgi zębowej;
- trudności w leczeniu endodontycznym, które utrudniają wdrożenie konwencjonalnych metod, np. zakrzywiony lub zwężony kanał korzeniowy zęba;
- ewentualne błędy lekarskie wynikłe w czasie poprzednich interwencji dentystycznych, np. perforacje ściany kanału;
W przypadku wystąpienia którychś z powyższych objawów lub stwierdzenia braku wykorzystania innych metod endodontycznych (np. leczenia kanałowego) chirurg stomatologii uzgadnia szczegóły dokonania resekcji z pacjentem.
Resekcja wierzchołka korzenia — przeciwwskazania
Choć resekcja wierzchołka korzenia jest zabiegiem o wysokiej skuteczności, nie nadaje się dla wszystkich osób zmagających się z bólem zęba. Istnieją czynniki absolutnie wykluczające przeprowadzenie resekcji, do których należą do nich m.in. wiek pacjenta, nieprawidłowa budowa zgryzu utrudniająca wykonanie zabiegu, a także pewne choroby, które utrudniłyby wykonanie zabiegu lub wywołałyby trudności w gojeniu się rany.
Resekcji wierzchołka korzenia nie wykonuje się w sytuacji:
- zębów mlecznych;
- nieprawidłowości w budowie szczęki, m.in. zębów ustawionych w łuku;
- występujących stanów zapalnych okolicy zębowej, np. jamy ustnej, gardła lub zęba;
- trwających stanów wirusowych, np. opryszczki wargi;
- zaawansowanego stadium paradontozy;
- różnych schorzeń układów i narządów, na które cierpi pacjent, m.in. cukrzyca, nadciśnienie, choroby nerek i tarczycy;
- kobiet w I trymestrze ciąży;
Jak widać, resekcja wierzchołka korzenia jest stosowana jedynie w razie ostatecznej konieczności, gdy pozostałe sposoby leczenia nie przyniosły oczekiwanych rezultatów i kiedy nie ma żadnych przeciwwskazań do jej przeprowadzenia. Aby uniknąć ewentualnych skutków ubocznych, zabieg powinien być wykonany przez lekarza specjalistę w sterylnych warunkach, najlepiej w renomowanej klinice dentystycznej lub centrum stomatologicznym.
